ਸੁਣਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮੈਨੂੰ
ਹਰ ਵਾਰ ਹੀ
ਅਣਕਿਹਾ ਦਰਦ
ਨੁੱਚੜਦਾ ਏ
ਜੋ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚੋਂ
ਜ਼ਿੰਦ ਨਪੀੜੀ
ਅਣਪੁੱਗੀਆਂ ਰੀਝਾਂ
ਟੁੱਟੀਆਂ ਵਾਟਾਂ
ਹੁਣ ਕਿੱਥੋਂ ਲਿਆਵਾਂ
ਪੀੜ ਖਿੱਚਦਾ
ਕੋਈ ਜਾਦੂਈ ਫੰਬਾ
ਸਹਿਜੇ ਜਿਹੇ
ਤੇਰੇ ਅੱਲੇ ਫੱਟਾਂ 'ਤੇ
ਧਰਨ ਨੂੰ ਮੈਂ
ਕਾਲਜਿਓਂ ਉੱਠਦੀ
ਬੇਨੂਰ ਹੋਈ
ਬੁੱਲਾਂ ‘ਤੇ ਆ ਕੇ ਮੁੜੀ
ਸੂਲਾਂ ਚੁੱਭਵੀਂ
ਤਿੱਖੀ ਜਿਹੀ ਟੀਸ ਨੇ
ਹੌਲੇ-ਹੌਲੇ ਹੀ
ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਤਲੀਆਂ
ਫੰਬੇ ਧਰ ਕੇ
ਆਪੇ ਹੀ ਭਰਨੇ ਨੇ
ਦਿਲ ਤੇਰੇ ਦੇ
ਅਕਹਿ ਤੇ ਅਸਹਿ
ਡੂੰਘੇ ਪੀੜ ਜ਼ਖਮ !
ਡਾ. ਹਰਦੀਪ ਕੌਰ ਸੰਧੂ
(ਸਿਡਨੀ)
*ਚੋਕਾ ਜਪਾਨੀ ਕਾਵਿ ਵਿਧਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ 5+7+5+7+5……ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵਰਣ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਆਖਰੀ ਦੋ ਸਤਰਾਂ ਵਿੱਚ 7+7 ਧੁੰਨੀ ਖੰਡ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
(ਨੋਟ: ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 167 ਵਾਰ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ )
*ਚੋਕਾ ਜਪਾਨੀ ਕਾਵਿ ਵਿਧਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ 5+7+5+7+5……ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵਰਣ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਆਖਰੀ ਦੋ ਸਤਰਾਂ ਵਿੱਚ 7+7 ਧੁੰਨੀ ਖੰਡ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
(ਨੋਟ: ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 167 ਵਾਰ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ )
ਇਸ ਰਚਨਾ ਦਾ ਬਿਆਨ ਅਤੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੀ ਚੌਣ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਹੈ । ਦਰਦ ਦੇ ਅਹਸਾਸ ਨੂੰ ਲਫਜ਼ ਦੇਣੇ ,ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸਾਹ ਦੇਣ ਦੀ ਕਲਾ ਹੈ ।
ReplyDeleteਇਸ ਚੋਕੇ ਦੀ ਰੂਹ ਤੱਕ ਅੱਪੜਨ ਲਈ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
ReplyDeleteਸੱਚ ਕਿਹਾ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਦਿਲਜੋਧ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਾਹ ਦੇਣ ਦੀ ਹੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਰੱਬ ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਤਾਕਤ ਦੇਵੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਕਠਿਨਾਈਆਂ ਨਾਲ਼ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ।
ਹਰਦੀਪ--ਸਾਰੇ ਜਹਾਂ ਦਾ ਦਰਦ ਇਕ ਭਾਵ ਪੂਰਵਕ ਚੋਕੇ ਵਿਚ ਭਰ ਦਿਤਾ । ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਰਕੇ ਇਕ ਮੁਰਝਾਏ ਦਿਲ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੰਦਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜਾਦੂਈ ਲਫਜ਼ਾ ਰਾਹੀਂ ਢਾਰਸ ਦਿਤੀ ਹੈ । ਹਰਦੀਪ- ਬਹੁਤ ਖੂਬ। ਪਰਮਾਤਮਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਬੱਲ ਬਖਸ਼ੇ ।
ReplyDeletebahut vadhia hai...sachmuch aap hi bharne painde ne dil de jakham...great...
ReplyDeleteਆਪ ਸਭ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਭਰਪੂਰ ਹੌਸਲੇ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਹਰ ਦਿਨ ਅੱਗੇ ਵੱਧਣ ਦੀ ਇੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਸਦਾ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ।
ReplyDeleteਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅੰਕਲ ਜੀ ਤੇ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ !