ਮਨ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ-
ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਸ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚਲੇ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਨਾਲ ਨੱਚ ਨੱਚ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਬੰਜਰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਬੀ ਖਿਲਾਰੇ ਸਨ।
.
ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਆਮਦ ਦੀ ਆਸ ਲਾ
ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਗੀਤ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।
.
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਨੇ ਪੁੱਛ ਹੀ ਲਿਆ -
'ਝੱਲਿਆਂ,ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਾ ਐਨਾ ਝੱਲ ਕਿਵੇਂ ਚੜ੍ਹਿਆ?'
.
ਮੈਂ ਹੱਸਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਸੀ -
'ਝੱਲੀਏ!ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਸੰਗ ਨੱਚੀ ਸੀ।'
ਉਹ ਝੇਪ ਕੇ ਬੋਲੀ-'ਭੋਲਿਆ,ਕੀ ਤੂੰ ਇਹ ਜੁਗਨੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਸਕਦਾ?'
.
'ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਕੇ ਲੈ ਜਾ।' ਮੇਰਾ ਅੰਦਰਲਾ ਰਾਂਝਾ ਬੋਲਿਆ ਸੀ।
.
ਸ਼ਰਮ ਭਰੀ ਤੱਕਣੀ ਦੀ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਸੰਗ ਮਿਲਣੀ ਹੋਈ।
.
ਖੀਵੇ ਦਿਲ ਨੇ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਆਪਾ ਵੀ ਅਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
- -
ਹੁਣ ਮਨ ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਰਹਿੰਦਾ।
ਦਿਨ ਰਾਤ ਉਡੀਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
'ਉਹ ਨੂੰ'
ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨੂੰ,
ਅਤੇ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਨੂੰ।
ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ-09-02-2016/17
ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 89 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਹੈ।
ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 89 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਹੈ।
ਆਪ ਦੀ ਇਹ ਕਲਪਨਾ ਕਈਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਸੱਚ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਬੜੀ ਹੀ ਸੁੱਚਜੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਨਾਲ ਦੋ ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਮਿਲਣ ਘੜੀ ਨੂੰ ਬਿਆਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ" ਸ਼ਰਮ ਭਰੀ ਤੱਕਣੀ ਦੀ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਸੰਗ ਮਿਲਣੀ ਹੋਈ। " ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਪਾਤਰ ਅੰਤ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਨਹੀਂ ਉਡੀਕ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਪਰ ਕੀ ਇਹ ਉਡੀਕ, ਉਦਾਸੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹੁਣ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਇਨਸਾਫ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਇਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਹਰ ਪਾਠਕ ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੋਵੇਗਾ।
ReplyDeleteਸਾਡੇ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚੇ 'ਚ ਹੀਰ ਰਾਂਝਿਆਂ ਨੂੰ ਕਬੂਲਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਚਾਹੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਰੋਟੀ -ਰੋਜ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੋਹ ਦੀ ਵੀ ਓਨੀ ਹੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇੱਕ ਸੱਚ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕਲੇ ਮੋਹ ਨਾਲ ਢਿੱਡ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਭਰਿਆ ਜਾ ਸਕਦੈ। ਕਈ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦਫ਼ਨ ਕੀਤਾ ਮੋਹ ਅਜੋਕੀ ਪੀੜ੍ਹੀ 'ਚੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਲੱਗਭੱਗ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਰੋਟੀ -ਰੋਜ਼ੀ ਦੇ ਸਾਧਨ ਤਾਂ ਜੁਟਾਉਣਾ ਜਾਣ ਗਈ ਪਰ ਮੋਹ ਤੇ ਸਵੈਅਭਿਮਾਨ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈਂਕੜ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਜੋ ਰਿਸ਼ਤੇ ਜੁੜਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਟੁੱਟਣ ਦਾ ਕਾਰਣ ਹੋ ਨਿਬੜੀ ਹੈ।
ਆਪ ਜਿਹੇ ਸੂਝਵਾਨ ਲੇਖਕਾ ਵੱਲੋਂ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਨੂੰ ਗਹੁ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹ ਕੇ,ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਉਸ ਤੇ ਬਹੁ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਸਾਰਥਿਕ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਭਰਵੀਂ ਦਾਦ ਦੇਣਾ,ਮੇਰੇ ਲਈ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ,ਜਿਸ ਲਈ ਮੈ ਆਪ ਦਾ ਦਿਲੋਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ,ਡਾ ਹਰਦੀਪ ਸੰਧੂ ਜੀ।
Delete"ਸ਼ਰਮ ਭਰੀ ਤੱਕਣੀ ਦੀ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਸੰਗ ਮਿਲਣੀ ਹੋਈ।
ReplyDelete.
ਖੀਵੇ ਦਿਲ ਨੇ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਆਪਾ ਵੀ ਅਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।"ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਸੁਥਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਦਾ ਇਜ਼ਹਾਰ, ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਅੱਪ ਨੂੰ ਅਰਪਣ ਕਰ ਦੇਣਾ ਦਰਸ਼ਯਾ ਗਿਆ ਹੈ . ਚੰਚਲ ਮਨ ਦੀ ਮਨਮੋਹਕ ਅਵਸਥਾ ਦਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਵਰਨਣ , ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਦਾ ਚਮਕਣਾ ਅਤੇ ਕਹੋ ਜਾਣਾ , ਫਿਰ ਮੁਕਾਮਿਲ ਅਤੇ ਮੁਸਲਸਿਲ ਤਲਾਸ਼ ਓਹੀ ਚਮਕ ਦੀ ਦਿਲ ਨੋ ਇਕ ਉਦਾਸ ਡੈਸ਼ ਵਿਚ ਚਡ ਕੇ ਜਾਣਾ, ਵਾਹ ਕਯਾ ਸੁੰਦਰ ਚਿਤਰ ਖਿਚਿਆ ਹੈ
ਨਜ਼ਮ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਆਪ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਜੋ ਭਾਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਉੱਠੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੁੰਦਰ ਤਰਜਮਾਨੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪ ਦਾ ਦਿਲੋਂ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ,ਮਾਨਯੋਗ Y S Verma ਜੀ।
Deleteਮਾਨ ਯੋਗ ਸੁਰਜੀਤ ਜੀ ਆਪ ਕੀ ਜੁਗਨੂਆਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਵਿਤਾ ਜੋ ਮਨ ਅਂਦਰ ਬਸੀ ਦੋ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਆਪਸੀ ਖਿਚ ਦੇ ਪਲਾਂ ਦੀ ਕਥਾਂ ਹੈ ।ਚਿੱਤਰ ਸਾ ਖਿਚ ਗਈ ਹੈ । ਪਿਆਰ ਦੇ ਉਜਲੇ ਪਲਾਂ ਦਾ ।... ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਸੁਖਾਂਵਾ ਪਲ ਸਦਾ ਨਹੀ ਰਹਤਾ ਇਸ ਕਾ ਭੀ ਵਹੁਤ ਸਾਲੀਕੇ ਭਰਾ ਵਰਨਣ ਹੈ ।ਉਡੀਕ ਦੇ ਰੂਪ ਮੇਂ ।
ReplyDeleteਆਪ ਜਿਹੇ ਸੂਝਵਾਨ ਲੇਖਕਾ ਵੱਲੋਂ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਨੂੰ ਗਹੁ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹ ਕੇ,ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਉਸ ਤੇ ਬਹੁ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਸਾਰਥਿਕ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਭਰਵੀਂ ਦਾਦ ਦੇਣਾ,ਮੇਰੇ ਲਈ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ,ਜਿਸ ਲਈ ਮੈ ਆਪ ਦਾ ਦਿਲੋਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ,ਡਾ ਹਰਦੀਪ ਸੰਧੂ ਜੀ।
ReplyDeleteਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ-12-02-2017