ਔਨਲਾਈਨ ਪੰਜਾਬੀ ਰਸਾਲੇ 'ਸਫ਼ਰਸਾਂਝ ' 'ਤੇ ਆਪ ਦਾ ਹਾਰਦਿਕ ਸੁਆਗਤ ਹੈ।ਇਸ ਸਾਈਟ ਦਾ ਮਕਸਦ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਮਿਆਰੀ ਲਿਖਤਾਂ ਪਾਉਣਾ ਹੈ। ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਧਾ (ਹਾਇਕੁ,ਤਾਂਕਾ, ਸੇਦੋਕਾ, ਹਾਇਬਨ ਜਾਂ ਚੌਵਰਗਾ) ਦਾ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸਵਾਗਤ ਹੋਵੇਗਾ।ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਲਿਖਤੀ ਪੈੜਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਵੇਗੀ।
ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅੰਕਲ ਜੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹਾਇਕੁ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗੇ। ਸੰਦੂਕ ਵਾਲਾ ਹਾਇਕੁ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ।
ReplyDeleteਖਰਾਸ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹੁਣ ਸਾਰੇ ਭੁੱਲ ਹੀ ਚੁੱਕੇ ਨੇ ਯਾਦ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ।
ਥਿੰਦ ਅੰਕਲ ਦੇ ਹਾਇਕੁ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬੀਤੇ ਦਿਨਾਂ 'ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ।
ReplyDeleteਵਧੀਆ ਸ਼ਬਦ ਚੋਣ ਤੇ ਸ਼ਬਦ ਸੰਭਾਲ਼ (ਸੁੱਫਾ ਤੇ ਨ੍ਹੇਂਘ)ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਹੈ।
ਭੁੱਲ ਚੁੱਕੇ ਖਰਾਸਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੰਜੀਦ ਕੀਤਾ ਹੈ ਇਸ ਹਾਇਕੁ ਨੇ......
ਚੱਲੇ ਖਰਾਸ
ਪੀਂਹਦਾ ਆਟਾ ਥੋੜ੍ਹਾ
ਥੱਕੇ ਬਲ਼ਦ ।
ਬੇਬੇ ਦੇ ਸੰਦੂਕ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਤਾਂ ਵੱਖਰੀ ਹੈ ਹੀ ਤੇ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਬੇਬੇ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਤੇ ਜਾਨ ਸੀ ਇਹ ਕੋਕੇ ਜੜਿਆ ਸੰਦੂਕ !
ਵਧੀਆ ਹਾਇਕੁ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪ ਵਧਾਈ ਦੇ ਪਾਤਰ ਨੇ।
ਹਰਦੀਪ ਤੇ ਵਰਿੰਦਰਜੀਤ ---ਹਾਇਕੁ ਪਸੰਦ ਕਰਨ ਲਈ ਤਹਾਡਾ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਧੰਵਾਦ।
ReplyDeleteਇਹ ਬੀਤੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਕੁਝ ਬੱਚ ਗਏ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਮੰਨ ਵਿਚ ਹੀ ਵਸਦੀਆਂ ਹਨ । ਤੰਨ ਤਾਂ ਹੁਣ ਅਜ ਦੇ ਯੁਗ ਦੀਆਂ ਸਹੁਲਤਾਂ ਦਾ ਆਦੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ।
ReplyDeleteਇੰਝ ਲਿਖ ਕੇ ਚਲੋ ਮੰਨ ਹਲਕਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।