ਔਨਲਾਈਨ ਪੰਜਾਬੀ ਰਸਾਲੇ 'ਸਫ਼ਰਸਾਂਝ ' 'ਤੇ ਆਪ ਦਾ ਹਾਰਦਿਕ ਸੁਆਗਤ ਹੈ।ਇਸ ਸਾਈਟ ਦਾ ਮਕਸਦ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਮਿਆਰੀ ਲਿਖਤਾਂ ਪਾਉਣਾ ਹੈ। ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਧਾ (ਹਾਇਕੁ,ਤਾਂਕਾ, ਸੇਦੋਕਾ, ਹਾਇਬਨ ਜਾਂ ਚੌਵਰਗਾ) ਦਾ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸਵਾਗਤ ਹੋਵੇਗਾ।ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਲਿਖਤੀ ਪੈੜਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਵੇਗੀ।
ਡ.ਦੀਪਤੀ ਜੀ ਤੁਸਾਂ ਤਾਂਕਾ ਬੜਾ ਅਰਥ ਪਰਭੂਰ ਤੇ ਵਕਤ ਦੀ ਨਬਜ਼ ਨੂੰ ਪਕੜ ਕੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ । ਜੁਗਲਬੰਦੀ ਰਾਹੀਂ ਇਕ ਨਿਮਾਣਾਂ ਜਿਹਾ ਯਤਨ ਹਾਜ਼ਰ ਹੈ :-
ReplyDelete1
ਧਰਤੀ ਜਾਏ
ਪਾਂਦੇ ਕਿਨਾ ਖਰੂਦ
ਪੁਠੇ ਕੁਦਣ
ਖਿੜਖਿਲੀ ਪਾਓਂਣ
ਤਾਲੀਆਂ ਮਰਵਾਣ
2
ਧਰਤੀ ਜਾਏ
ਵਡਣ ਵਡਾਓਂਣ
ਮੂਲੋਂ ਮੂਰਖ
ਨਾ ਸਮਝਣ ਉਸ
ਜਿਸ ਬੂਟਾ ਲਾਇਆ
3
ਧਰਤੀ ਜਾਏ
ਕਹਿਰ ਕਮਾਓਂਣ
ਦੁਧੋਂ ਇਕ ਹੋ
ਮਰਨ ਮਰਾਓਂਣ
ਜ਼ੁਲਮ ਕਮਾਓਂਣ
ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਥਿੰਦ
(ਸਿਡਨੀ)
ਇਹ ਧਰਤੀ ਪੁਤਰਾਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਧਰਤੀ ਕਪੁੱਤਰਾਂ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਹੈ ।
ReplyDeleteਜੀ ਸਹੀ ਹੈ ਦਿਲਜੋਧ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਡਾ. ਦੀਪਤੀ ਨੇ ਧਰਤੀ ਕਪੁੱਤਰਾਂ ਦੀ ਹੀ ਤਸਵੀਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਮਖੌਟਿਆਂ ਹੇਠ ਲੁਕੇ ਧਰਤੀ ਪੁੱਤਾਂ ਦਾ ਭੇਸ ਧਾਰਨ ਕਰ ਆਪਣੀ ਹੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਮਾਂ ਜਾਇਆਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
ReplyDeleteਹਲੂਣਾ ਦੇਣ ਲਈ ਡਾ. ਸਾਹਿਬ ਵਧਾਈ ਦੇ ਪਾਤਰ ਨੇ।
ਹਰਦੀਪ