ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ

ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਵੇਂ ਜੁੜੇ ਸਾਥੀ ਦਾ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ ਸੁਆਗਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ - ਨਿਰਮਲ ਕੋਟਲਾ। ਆਪ ਪਿੰਡ ਕੋਟਲਾ ਮਜੀਠਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦੇ ਨੇ। ਆਪ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ ਆਪ ਦਾ ਅੰਤਾਂ ਦਾ ਮੋਹ ਹੈ। ਆਪ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ  ਪੰਜਾਬੀ ਇਨ ਹੌਲੈਂਡ ਅਖ਼ਬਾਰ 'ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਪ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾਵਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਆਪ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸੋਚ ਬਦਲੋ ਦੇਸ਼ ਬਦਲੇਗਾ -ਇਹ ਵਕਤ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਹੈ। ਅੱਜ ਆਪ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਈ ਹੈ। ਆਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣਗੇ। 

********************************************************

ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ 

ਕੱਲ ਮੇਰੇ ਅਜੀਜ਼ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਲੈਣ ਲਈ ਹਸਪਤਾਲ ਗਈ । ਉੱਥੇ ਨਾਲ ਦੇ ਬੈੱਡ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮਰੀਜ ਵੇਖਿਆ ਜਿਸ ਦੀ ਉਮਰ ਤਕਰੀਬਨ 65 ਸਾਲ ਦੇ ਕਰੀਬ ਹੋਵੇਗੀ ।ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਦਹਿਲ ਗਿਆ ।ਮੈਂ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ, " ਐ ਮਨਾ ! ਤੂੰ ਕੀ ਜਾਣੇ ਦਰਦ ਕੀਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਦਰਦ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੁਣ ਅੱਖੀਂ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹਾਂ ।" 

ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਸ਼ੂਗਰ ਕਾਰਨ ਦੋਵੇਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਗੁਆ ਬੈਠਾ ਸੀ।ਅੱਜ ਮੈਂ  ਉਸ ਦੀ ਬਹਾਦਰ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਦਾ ਲਾਸ਼ ਚੁੱਕੀ ਦੇਖਿਆ। ਇੱਕ ਰਜਨੀ ਸੋਲ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ 'ਚ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਇੱਕ ਰਜਨੀ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ। ਖਾਣ -ਪੀਣ ਤੋਂ ਲਾਚਾਰ ਪਤੀ ਦੀ ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ ਅਸਲੀ ਸੇਵਾ, ਉੱਚੀ -ਸੁੱਚੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੀ। ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਾ ਮਿਸਾਲ ਲੱਗੀ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਔਰਤ, ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦੀ ਪੰਡ ਚੁੱਕੀ। ਮੈਂ ਓਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਤੋਂ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋ ਗਈ। 

ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮੱਲੋ -ਮੱਲੀ ਵਹਿ ਤੁਰੀਆਂ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਮੈਂ ਸੋਚਾਂ 'ਚ ਵਹਿ ਤੁਰੀ, " ਐਵੇਂ ਕੋਸਦੇ ਆਂ ਤੈਨੂੰ ਐ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ! ਜਦ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਨੇੜਿਓਂ ਤੱਕਿਆ ਤਾਂ ਨਪੀੜੀ ਗਈ, ਇੱਕ ਅਸਹਿ ਪੀੜ ਨਾਲ।" ਅੱਜ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਮੈਂ ਉਸ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ 'ਚੋਂ  ਹੰਝੂ ਅਜੇ ਵੀ ਵਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਫੇਰ ਬੱਸ ਵਹਿੰਦੇ ਰਹੇ ! ਵਹਿੰਦੇ ਰਹੇ !

ਨਿਰਮਲ ਕੋਟਲਾ

ਪਿੰਡ ਕੋਟਲਾ - ਮੱਝੇਵਾਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ 
ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 300 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ।