ਨਿੱਕੜੀ ਜਦ ਰੋਂਦੀ
ਆਟੇ ਦੀ ਚਿੜੀ ਦੇ ਕੇ
ਮਾਂ ਵਰਾਉਂਦੀ
ਮਿਲ਼ੀ ਜਦ ਚਿੜੀ
ਨਿੱਕੜੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ
ਮੁਸਕਾਨ ਖਿੜੀ
ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਭਰਿਆ
ਅਜੇ ਵੀ ਪਾਣੀ
ਹਾਸਾ ਵੀ ਨਿਕਲ਼ਿਆ
ਬੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਥਾਣੀ
ਫੜ ਕੇ ਚਿੜੀ
ਫਿਰ ਨਿੱਕੜੀ ਬੋਲੀ
” ਮਾਂ ! ਨੀ ਮਾਂ !
ਇਹ ਛੋਤੀ ਜਿਹੀ
ਤਿਹੋ ਜਿਹੀ ਚਿਰੀ
ਨਾ ਇਹ ਉੱਦਦੀ
ਨਾ ਚੀਂ-ਚੀਂ ਕਰਦੀ
ਖਾ ਕੇ ਨੋਤੀ
ਨਾਲ਼ੇ ਦਾਣੇ
ਪੀ ਕੇ ਦੁੱਧੂ
ਨਾਲ਼ੇ ਪਾਣੀ
ਵੱਦੀ ਹੋਜੂ
ਚਿਰੀ ਨਾਣੀ
ਵੱਦੀ ਹੋ ਕੇ
ਫੁਰ…ਰ..ਰ ਹੋਜੂ
ਫੇਰ ਤਿਸੇ ਦੇ
ਹੱਥ ਨੀ ਆਉਣੀ
ਜਦ ਮੈਂ ਸੱਦੂੰ
ਉੱਦਦੀ ਆਊਗੀ
ਮਿੱਥੇ-ਮਿੱਥੇ
ਗੀਤ ਸੁਣਾਉਗੀ
ਚੀਂ-ਚੀਂ ਕਰ ਕੇ
ਮੈਨੂੰ ਜਗਾਉਗੀ
ਦਾਦੀ ਦੀ ਬਾਤ ਵਾਲ਼ੀ
ਚਿਰੀ ਬਣ ਜਾਊਗੀ !"
ਡਾ. ਹਰਦੀਪ ਕੌਰ ਸੰਧੂ
ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਉਹ ਯਾਦਾਂ,ਕਿੰਨੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਸਨ-ਹਾਏ,ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਉਹ ਯਾਦਾਂ?
ReplyDeleteਬੱਚੇ ਦੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਵੇਗ ਵਿਚ ਤੋਤਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਇਹ ਰੂਪ, ਜੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਭੋਲ਼ੇਪਣ ਵਿਚ ਦਰਸਾ ਗਿਆ।
ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਕਵਿਤਾ,ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਭੂਤ ਕਾਲ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ ਸੋਚ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਜਾ ਉਤਾਰਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।
-0-
ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਭੂੱਲਰ-01-09-2017
Bachpan Dean kahania, sadi virasat de kissean da ik atoot ang Bahut sohne dhang ate ik naven pemane ch pesh keeta hoea, Bahut umda darshan ik Bachpan di jhalak da
ReplyDeleteਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਕਵਿਤਾ। ਭੋਲਾ ਬਚਪਨ ਤੇ ਤੋਤਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ , ਬਚਪਨ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ। ਬੱਚਿਨ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾਉਣ ਤੇ ਵਰਾਉਣ ਲਈ ਮਾਂ ਆਟੇ ਦੀ ਚਿੜੀ ਬਣਾ ਕੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਬੱਚੀ ਚੁੱਪ ਵੀ ਕਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਆਸ਼ਾਵਾਦੀ ਵੀ ਬਣਦੀ ਹੈ ਕਿ ਚਿੜੀ ਖਾ ਪੀ ਕੇ ਵੱਡੀ ਹੋਏਗੀ ਤੇ ਉੱਡ ਜਾਏਗੀ। ਬਚਪਨ ਦੀ ਯਾਦ ਤਾਂ ਆਈ ਨਾਲ ਮਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਈ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਤੇ ਭਾਵਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕਵਿਤਾ ਹੈ।
ReplyDeleteਸੁਖਜਿੰਦਰ ਸਹੋਤਾ।
ਦਾਦੀ ਦੀ ਬਾਤਾਂ ਵਾਲੀ ਆਟੇ ਦੀ ਚਿੜੀ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾ ਦੋਨੋ ਬਹੁਤ ਪਿਅਰੀ ਹਨ । ਅਤੇ ਤੋਤਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਤਾਂ ਪਿਆਰੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਾਕਾਰ ਕਰ ਜਿਮੇਂ ਸਾਮਨੇ ਖੜਾ ਕਰ ਗਏ ।
ReplyDeletebeautiful
ReplyDelete