ਤੁਰ ਜਾਣ ਵਾਲ਼ੇ ਕਦੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ-ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੱਸ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸਾਡਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਸਾਨੂੰ ਛੱਡ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅੱਖੀਆਂ ਹਰ ਦਿਨ ਹਰ ਪਲ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਭਦੀਆਂ ਨੇ। ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਭੁਲੇਖਾ ਜਿਹਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਕਿਤੋਂ ਆ ਹੀ ਜਾਵੇ - ਹੁਣੇ ਹੀ ਆ ਜਾਵੇ।
ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਵਲੋਂ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਜੀ (ਡਾ.ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ) ਦੀ 22 ਵੀਂ ਵਰਸੀ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ
*********
ਮੇਰੇ ਮਾਂ-ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਕਾਰਡ - 2 ਜੁਲਾਈ 1967
ਡਾ. ਹਰਦੀਪ ਕੌਰ ਸੰਧੂ
विवाह का बरसों पहला कार्ड सँभालकर रखा । यादों के मार्मिक पलों के लिए वह निशानी बहुत मार्मिक है । अपने प्रिय की सारी निशानियाँ ्दिल को रुलाती हैं । पूज्य पिता को आज के दिन विनम्र श्रद्धांजलि !
ReplyDeleteਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿੰਦਾ ਰੱਖਿਆ
ReplyDeleteਰਾਹਾਂ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਉਸਦੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਮਿਟਾ ਗਈ ।
ਸੂਰਜਾਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਭਰੋਸਾ ਹੀ ਉਠ ਗਿਆ
ਜਿਸਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਮੇਰੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਨੂੰ ਖਾ ਗਈ ।
ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਸਾਥੋਂ ਵਿਛੜਿਆਂ 22 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਕਦੇ ਕੁਝ ਵੀ ਭੁੱਲਿਆ ਨਹੀਂ ਪਰ ਅੱਜ ਸਭ ਕੁਝ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਵਾਂਗ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੋਂ ਘੁੰਮ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਰਾਹਾਂ 'ਤੇ ਚੱਲਣ ਦੀ ਹਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ਫੁੱਲ ਭੇਂਟ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
ReplyDeleteਵਰਿੰਦਰ ਤੇ ਪਰਮ