ਸਮਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਭੁਰ ਗਿਆ
ਉਹ ਕੌਣ ਸੀ ਜੋ ਇੱਥੇ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਮੁੜ ਆਵਾਂਗਾ ਇਹ ਕਹਿ ਗਿਆ
ਮੁੜ ਆਵਾਂਗਾ ਇਹ ਕਹਿ ਗਿਆ
ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਬਾਂਹ ,ਹਰ ਕੰਧ ਤੇਰੀ
ਸਭ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਦੂਰ ਬਹਿ ਗਿਆ
ਤੇਰੀਆਂ ਇੱਟਾਂ ਵੀ ਲੁੱਟ ਜਾਣੀਆਂ
ਨੀਹਾਂ ਵੀ ਪੁੱਟ ਜਾਣੀਆਂ
ਬੇ-ਖਸਮਾਂ ਤੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ
ਕੋਹ ਕੋਹ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਮਾਰਨਾ
ਬੇ-ਪਰਦਾ ਤੈਨੂੰ ਕਰਕੇ
ਤੇਰੀ ਹਸਤੀ ਨੂੰ ਖੂਬ ਉਜਾੜਨਾ
ਇੱਕ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਥੇਹ ਬਣ ਕੇ
ਦੇਖ ਲਵੀਂ ਇਹ ਜੱਗ ਖੜ ਕੇ
ਖੇਹ ਤੇਰੀ ਉਡਾਈ ਜਾਏਗੀ
ਕੌਣ ਜਿੱਤਿਆ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਲੜ ਕੇ
ਚੌਖਾਟ ਉਸ ਬੂਹੇ ਦੀ
ਸ਼ਾਇਦ ਖਲੋਤੀ ਰਹਿ ਜਾਏ
ਤਾਲਾ ਸੀ ਜਿਸ 'ਤੇ ਲਾ ਗਿਆ
ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖਿਆ
ਸਾਰਾ ਭਰੋਸਾ ਢਹਿ ਗਿਆ
ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਤੇਰੀ ਅੱਖ 'ਚੋਂ
ਹੌਲ਼ੀ ਜਿਹੇ ਹੰਝੂ ਵਹਿ ਗਿਆ
ਤੂੰ ਘਰ ਸੀ , ਜਾਂ ਮਕਾਨ ਸੀ
ਇਹ ਸੋਚਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ।
ਦਿਲਜੋਧ ਸਿੰਘ
ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 105 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਹੈ।
ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 105 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਹੈ।
ਬਾਕਮਾਲ ਰਚਨਾ ਵੀਰ ਜੀ, ਵਕਤ ਦੀ ਤਰਾਸ਼ਦੀ ਜੋ ਪੰਛੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਚੋਗ ਚੁਗਣ ਦੀ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰਦੇ ਮੁਡ਼ ਨਾ ਪਰਤਦੇ ਆਲਣਿਆਂ 'ਚ
ReplyDeleteਹਰ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹੀਆਂ ਨਿੱਜੀ ਚੇਤ /ਅਚੇਤ ਘਟਨਾਵਾਂ ਜਵਾਰ ਭਾਟੇ ਵਾਂਗ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਉੱਠਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ,ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿੱਦਤ ਮਈ ਵੇਗ ਕਈ ਵਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਸੁਹਣੀ ਰਚਨਾ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਕਰਵਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਜੇ ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਜਾਏ ਤਾਂ ਕਥਾਰਸਿਸਿ ਹੈ,ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਰੂਪਮਾਨ ਕਰ ਕੇ, ਚਿੱਤ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ReplyDeleteਘਰ ਦਾ ਮਾਲਕ ਦੁਚਿੱਤੀ 'ਚ ਫਸ ਕੇ ਸਾਹਸਹੀਣ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਹੈ, ਇਸੇ ਲਈ ਉਦਰੇਵੇਂ ਭਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਸੁੰਦਰ ਲਿਖਤ ਰਚਣ ਵਿਚ ਸਫਲ ਹੈ।
-0-
ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਫ਼ਰਮਾਨ ਹੈ:- (ਇਸ ਦੇ ਭਾਵ ਅਰਥ ਸੂਝਵਾਨ ਪਾਠਕ ਸਮਝਦੇ ਹੀ ਹਨ)
1) ਖਸਮੁ ਵਿਸਿਰ ਖੁਆਰੀ ਕੀਨੀ ।
2) ਹੋਆ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ,ਮਨਹੁ ਨ ਵਿਸਾਰਿਅਨੁ।
-ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ-13-10 2016
ਸੁਨਦਰ ਸ਼ੀਰਸ਼ਕ ਨਾਲ ਸਿਰਜੀ ਇਹ ਰਚਨਾ ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿੱਨੇ ਘਰਾਂ ਦੀ ਦਰਦ ਭਰੀ ਦਾਸਤਾਂ ਹੈ । ਜਿਨ੍ਹਾ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਰਹਕੇ ਬਂਦਾ ਸੁਪਨੇ ਪਾਲਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਛਡਕੇ ਉਸ ਤੌਂ ਦੂਰ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ 'ਚ ਜਾ ਵਸਦਾ ਹੈ ,ਮੁੜ ਕਿੱਥੇ ਉਸ ਘਰ ਨੂੰ ੳਹ ਭਾਗ ਲਗਦੇ ਹਨ । ਨਾ ਉਸ ਘਰ 'ਚ ਗਹਮਾਗਹਮਿ ਮੁੜਦੀ ਆ । ਉਸ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਕਰਜ਼ ਉਤਾਰਨ ਨੂੰ ਭੀ ਕਦੇ ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ । ਏਹ ਇਕ ਬਿਨ ਖੂਨ ਵਹਾਏ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਹੱਤਿਆ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ । ਸਹੀ ਚਿਤਰ ਹੈ ਖਾਲੀ ਪੇਏ ਘਰਾਂ ਦਾ । ਘਰ ਦੇ ਟੁਟਕੇ ਇਂਜਰ ਪਿਂਜਰ ਹੋਕੇ ਮਿਟਨ ਦਾ ।
ReplyDelete