ਔਨਲਾਈਨ ਪੰਜਾਬੀ ਰਸਾਲੇ 'ਸਫ਼ਰਸਾਂਝ ' 'ਤੇ ਆਪ ਦਾ ਹਾਰਦਿਕ ਸੁਆਗਤ ਹੈ।ਇਸ ਸਾਈਟ ਦਾ ਮਕਸਦ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਮਿਆਰੀ ਲਿਖਤਾਂ ਪਾਉਣਾ ਹੈ। ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਧਾ (ਹਾਇਕੁ,ਤਾਂਕਾ, ਸੇਦੋਕਾ, ਹਾਇਬਨ ਜਾਂ ਚੌਵਰਗਾ) ਦਾ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸਵਾਗਤ ਹੋਵੇਗਾ।ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਲਿਖਤੀ ਪੈੜਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਵੇਗੀ।
ਮੋਹ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਉਹ ਅਣਮੁੱਲੀ ਸੌਗਾਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਔਰਤ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਸਮਝਦੀ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਬਚਪਨ 'ਚ ਆਪਣੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ, ਭੈਣਾਂ -ਭਰਾਵਾਂ, ਨਾਨਕਿਆਂ ਤੇ ਦਾਦਕਿਆਂ 'ਚੋਂ ਮਿਲਿਆ ਮੋਹ ਤੇ ਫ਼ੇਰ ਪਤੀ ਤੇ ਸਹੁਰਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤਾ ਪਿਆਰ। ਏਸ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਦੀ ਸਿਖਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪ ਮਾਂ ਬਣਦੀ ਹੈ- ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੁੱਖ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਵਾਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਓਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਹੁੰਦੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਕੁੱਖ 'ਚ ਕੋਈ ਪਲ ਰਿਹੈ ਜਾਂ ਰਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਓਸ ਜਨਮਦਾਤੀ ਨੂੰ ਕੁੱਖ 'ਚ ਕਤਲ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤੈ ਜਾਂਦੈ। ਅਣਜੰਮੀ ਧੀ ਨੂੰ ਗਰਭ ’ਚ ਹੀ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦੈ। ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਜਾਂਦੈ।
ReplyDeleteਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲਫ਼ਜ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਭੈਣ ਜੀ , ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਮਾਣ ਪਿਆਰ ਲਈ ਮੈਂ ਤਹਿ ਦਿਲ ਤੋਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ ਜੀ ।
ReplyDeleteਭੈਣ ਜੀ ਪੋਸਟ ਦਾ ਲਾਈਕ ਵਾਲਾ ਬਟਨ ਹਰ ਕੋਈ ਦਬਾ ਦਿੰਦੈ ਤੇ ਫੇਰ ਸਹੀ ਕਿਹਾ , nice ji ਲਿਖ ਕੇ ਕੰਮ ਸਾਰੀ ਜਾਂਦੈ। ਕਿਹਾ ਕੀ ਗਿਆ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ? ਜਾਂ ਜਾਣਬੁਝ ਕੇ 'ਚੱਲ ਛੱਡ ਪਰਾਂ " ਦੇ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਸਭ ਅਗਾਂਹ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਬੱਸ ਆਪ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸਤਾਰ ਦੇਣ ਦੀ ਇੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਜੀ।
Deleteਸਚਮੁੱਚ ਭੈਣ ਜੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਦੇ ਤੂਫਾਨ ਨੂੰ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਲਫ਼ਜਾਂ ਵਿੱਚ ਉਤਾਰਿਆ ...ਕੁਸ਼ ਘਟਨਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਚੌਗਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਬਿਹਬਲ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ । ਪਰ ਲਫ਼ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਲਈ।
Delete