ਹਰਜੀਤ ਅਾਪਣੀ ਮਾਤਾ ਕੋਲ਼ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ੳੁਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਜੋ ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ਸਕੂਲੋਂ ਅਾੳੁਣ ਸਾਰ ਟੀ ਵੀ ਲਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਅਾ ਤਾਂ ਹਰਜੀਤ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ,
" ਅਾ ਦੇਖ ਲੈ ਮਾਂ , ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦਾ , ਅੈਡਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਅਾ ਜਵਾਂ ਵੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਏਹਨੂੰ , ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਇੱਜਤ ਕਰਦਾ , ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਬੋਲਦਾ , ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਏਹੀ ਫ਼ਿਕਰ ਰਹਿੰਦਾ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੇ ਤੇ ਕਿੳੁਂ ਨਹੀਂ ਗਿਅਾ , ਦੇਖ ਜਦੋ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲੋਂ ਅਾੳੁਂਦੇ ਸੀ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣੇ ਪਹਿਲਾਂ ਥੋਡੇ ਕੋਲ਼ ਬੈਠ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਦਾਦਾ - ਦਾਦੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ - ਬਾਤਾਂ ਸੁਣਦੇ ਸਾਂ। "
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਹਰਜੀਤ ਦੀ ਮਾਤਾ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ , " ਪੁੱਤ ਤੇਰਾ ਪਾਲਣ- ਪੋਸ਼ਣ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਾਰੀ - ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਅਕਲ ਦੀਅਾਂ ਬਾਤਾਂ ਸੁਣਾ ਕੇ ਕੀਤਾ , ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਅਾਹ ਚੰਗੇ ਗੁਣ ਅਾਏ ਨੇ , ਜਿਹੋ ਜਹੀ ਮੱਤ ਦੇਵਾਂਗੇ ੳੁਹੋ ਜਿਹੀ ਹੀ ਅਕਲ ਅਾੳੂ , ਤੇਰੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਅਕਲ ਕੀ ਸਵਾਹ ਅਾਵੇ ,ਕਸੂਰ ਤੇਰਾ ਹੀ ਅੈ , ਇਹਦੇ ਮਾਂ - ਬਾਪ ਤਾਂ ਮੋਬਾਇਲ ਐ ਅਤੇ ਦਾਦਾ - ਦਾਦੀ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ। "
No comments:
Post a Comment
ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਥਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹੇਗੀ