ਔਨਲਾਈਨ ਪੰਜਾਬੀ ਰਸਾਲੇ 'ਸਫ਼ਰਸਾਂਝ ' 'ਤੇ ਆਪ ਦਾ ਹਾਰਦਿਕ ਸੁਆਗਤ ਹੈ।ਇਸ ਸਾਈਟ ਦਾ ਮਕਸਦ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਮਿਆਰੀ ਲਿਖਤਾਂ ਪਾਉਣਾ ਹੈ। ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਧਾ (ਹਾਇਕੁ,ਤਾਂਕਾ, ਸੇਦੋਕਾ, ਹਾਇਬਨ ਜਾਂ ਚੌਵਰਗਾ) ਦਾ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸਵਾਗਤ ਹੋਵੇਗਾ।ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਲਿਖਤੀ ਪੈੜਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਵੇਗੀ।
ਵਾਹ ਪ੍ਰੋ. ਦਾਤਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ , ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਾਰਮਿਕ ਰਚਨਾਵਾਂ... ਇਹ ਵੀ ਵਿਡੰਬਨਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ, ਕੋਠੀਆਂ ਖੜੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਜਦੂਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਛੱਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ... ਖਿਡੌਣੇ ਵੇਚ ਕੇ ਘਰ ਦਾ ਤੋਰੀ ਫੁਲਕਾ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਦਾ 'ਲਾਲ' ਖਿਡੌਣੇ ਲਈ ਤਰਸਦਾ ਹੈ..ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਹਾਇਕੁ ਦਿਲ ਨੂੰ ਧੂਹ ਪਾਂਉਦੇ ਨੇ..ਐਂਵੇ ਲਗਦੈ ਜਿਵੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਰੁੱਗ ਭਰ ਕੇ ਕਾਲਜਾ ਕੱਢ ਲਿਆ ਹੋਵੇ.. ਸਫਲ ਰਚਨਾ ਦੀ ਇਹੋ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
beautiful writing
ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਥਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹੇਗੀ
1.
ਵਾਹ ਪ੍ਰੋ. ਦਾਤਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ , ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਾਰਮਿਕ ਰਚਨਾਵਾਂ... ਇਹ ਵੀ ਵਿਡੰਬਨਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ, ਕੋਠੀਆਂ ਖੜੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਜਦੂਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਛੱਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ... ਖਿਡੌਣੇ ਵੇਚ ਕੇ ਘਰ ਦਾ ਤੋਰੀ ਫੁਲਕਾ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਦਾ 'ਲਾਲ' ਖਿਡੌਣੇ ਲਈ ਤਰਸਦਾ ਹੈ..ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਹਾਇਕੁ ਦਿਲ ਨੂੰ ਧੂਹ ਪਾਂਉਦੇ ਨੇ..ਐਂਵੇ ਲਗਦੈ ਜਿਵੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਰੁੱਗ ਭਰ ਕੇ ਕਾਲਜਾ ਕੱਢ ਲਿਆ ਹੋਵੇ.. ਸਫਲ ਰਚਨਾ ਦੀ ਇਹੋ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ReplyDeletebeautiful writing
ReplyDelete