ਪੀਲੀ ਫ਼ਰਾਕ

ਵੱਡੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ......ਨਾਨਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਛਣਕਦੇ ਘੁੰਗਰੂਆਂ ਵਰਗਾ ਚਾਅ। ਛੁੱਟੀਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਮੁੱਕਾ ਅਸੀਂ ਲੁੱਡੀਆਂ ਪਾਉਂਦੇ ਨਾਨਕੇ ਆ ਗਏ। ਚਿਹਰਿਆਂ 'ਤੇ ਰੱਜਵਾਂ ਖੇੜਾ ...... ਦਿਨ ਬਹਾਰਾਂ ਦੇ ਬੁੱਲਿਆਂ ਵਰਗੇ ਜਾਪਣ ਲੱਗੇ। ਖਾਣ ਨੂੰ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਪਕਵਾਨ  ......ਕਦੇ ਖੀਰ ਪੂੜੇ ਤੇ ਕਦੇ ਘਿਓ ਨੁੱਚੜਵੀਆਂ ਚੂਰੀਆਂ। ਦਿਨੇ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰ ਤੇ ਕਦੇ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰ ਅਸੀਂ ਨਿੱਕੇ -ਨਿੱਕੇ ਘੁੰਗਰੂਆਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹਾਉਂਦੇ ਫਿਰਦੇ।  ਰਾਤ ਨੂੰ ਨਾਨੀ ਤੋਂ ਕਦੇ ਚੰਮ ਦਾ ਚਮੋਟਾ, ਰੂਪ -ਬਸੰਤ ਜਾਂ ਫਿਰ ਦਿਓ ਵਾਲੀਆਂ  ਬਾਤਾਂ ਸੁਣਦੇ। 
     ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ..........ਮਸਤ ਪੌਣ ਦੇ ਹੁਲਾਰੇ ਝੁਟਦੀ ਨੂੰ ....ਮੇਰੀ ਵੱਡੀ ਮਮੇਰੀ ਭੈਣ ਨੇ ਕੋਲ਼ ਬੁਲਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, " ਐਧਰ ਆ .....ਤੇਰਾ ਮੇਚਾ ਲੈਣਾ ਹੈ।" ਭੈਣ ਦੀ ਸਿਲਾਈ ਮਸ਼ੀਨ ਕੋਲ਼ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਕੱਪੜਾ, ਰੰਗ ਤੇ ਬੁਰਸ਼ ਵੇਖ ਮੇਰੇ ਮਨ 'ਚ ਜਿਗਿਆਸਾ ਦੇ ਜੁਗਨੂੰ ਬਲ਼ ਉੱਠੇ। ਮੈਂ ਕੀ, ਕਿਓਂ, ਕਿਵੇਂ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹਾ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੀ......ਸੁਆਦਲੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਛੱਡ ਕੇ ਮੈਂ ਉਥੇ ਹੀ ਚੌਂਕੜੀ ਮਾਰ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਦੋ ਖੜੀਆਂ ਇੱਟਾਂ 'ਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਧਰ ਕੇ ਭੈਣ ਨੇ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਇੱਕ ਮੇਜ਼ ਬਣਾਇਆ। ਮੇਜ਼ ਥੱਲੇ ਬਲਬ ਜਗਾ ਕੇ ......ਕਾਗਜ਼ 'ਤੇ ਵਾਹੀ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਬੱਤਖ ਨੂੰ ਪੀਲੇ ਕੱਪੜੇ 'ਤੇ ਉਕਰਿਆ। ਆਪਣੀਆਂ ਕਲਾਤਮਿਕ ਛੋਹਾਂ ਨਾਲ ਗੁਲਾਬੀ -ਹਰਾ ਰੰਗ ਭਰ ਕੇ ਬੱਤਖ ਨੂੰ ਸੱਚੀ ਹੀ ਜਿਉਂਦੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। .......ਤੇ ਫੇਰ .......ਚੱਲਦੀ ਸਿਲਾਈ ਮਸ਼ੀਨ ਦਾ ਸੁਰ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਅਗੰਮੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਦੇ ਹੁਲਾਰੇ ਦੇਣ ਲੱਗਾ। ਸਰਕਦੇ ਦਿਨ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ। ਆਥਣ ਨੂੰ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਫ਼ਰਾਕ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪਾਈ ਤਾਂ ਛਣ -ਛਣ ਕਰਦੇ ਮੇਰੇ ਹਾਸੇ ਨਾਲ ਵਿਹੜਾ ਭਰ ਗਿਆ। 
              ਸੰਦਲੀ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਗੱਠੜੀ ਖੋਲ੍ਹ ........ਅੱਜ ਵੀ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਮੈਂ ਉਹ ਪੀਲੀ ਫ਼ਰਾਕ ਪਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਨਿੱਘੇ ਮੋਹ ਤੇ ਅਪਣੱਤ ਦੀ ਮਹਿਕ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਆਪਾ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਬਾਗ ਦੀ ਨੁੱਕਰੇ ਤਰਕਾਲਾਂ ਵੇਲੇ ਖਿੜੇ ਗੁਲਾਬ ਵਾਂਗ ਟਹਿਕਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। 

ਪੀਲੀ ਫ਼ਰਾਕ -
ਮੋਹ ਧਾਗੇ ਸਿਉਂਤੀ 
ਨੱਚੀ ਨਿੱਕੜੀ। 

ਡਾ. ਹਰਦੀਪ ਕੌਰ ਸੰਧੂ
(ਅੱਜ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਦਵਿੰਦਰ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ 'ਤੇ ਇਹ ਹਾਇਬਨ ਤੋਹਫ਼ਾ)

ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 40 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ।