ਵਾਣੀ ਦਾ ਅਸਰ (ਵਾਰਤਾ )

ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਅਮਿੱਟ ਛਾਪ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।ਮਿੱਠਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲ ਹਰ ਬੰਦਾ

ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।ਕਈ ਵਾਰ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਗਿਆਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਸਾਡਾ ਕਿਰਦਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਜਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੈ ?

ਅਸੀਂ ਪਾਉਂਟਾ ਸਾਹਿਬ ਅਕਸਰ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਚਾਰ ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਾਉਂਟਾ ਸਾਹਿਬ ਗਏ ਹੋਏ ਸੀ ।ਰਹਿਰਾਸ ਦੇ ਪਾਠ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਾਜਾਰ ਚਲੇ ਗਏ ।ਉੱਥੇ ਇਕ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਮੁਸਲਿਮ ਲੜਕੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਸੀ। ਤਕਰੀਬਨ 22-23 ਸਾਲ ਦਾ ਹੋਣਾ ਉਹ। ਉਸ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀਤਵ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਦਾ ਸੀ ।ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਗਏ ਤੇ ਇੱਕ ਸੂਟ ਖਰੀਦ ਲਿਆ। ਆਦਤਨ ਹੀ ਮੈਂ ਉਸ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕੀਤਾ ਤੇ ਚੱਲਣ ਲੱਗੀ ।ਉਹ ਲੜਕਾ ਬੋਲਿਆ,"ਆਂਟੀ ਆਪ ਸੇ ਏਕ ਬਾਤ ਪੂਛੂੰ? ਮੈਂ ਰੁਕ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਆਪ ਕਹਾਂ ਸੇ ਹੋ?" ਮੈਂ ਦੱਸਿਆ ਕਰਨਾਲ ਤੋਂ ਹਾਂ। ਕਹਿੰਦਾ ਆਂਟੀ ਜੀ ਕਰਨਾਲ ਸੇ ਬਹੁਤ ਲੋਗ ਆਤੇ ਹੈਂ ਵੋ ਆਪਕੇ ਜੈਸਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਤੇ।ਆਪਕੀ ਵਾਣੀ ਬਹੁਤ ਮੀਠੀ ਹੈ ਦਿਲ ਕਰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਸੇ ਬਾਤੇਂ ਕਰੂੰ। ਕੋਈ ਭੀ ਇਧਰ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਔਰ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਆਪ ਕੇ ਜੈਸੇ ਬੇਟਾ ਬੋਲਤਾ ਹੈ ।

ਉਹ ਲੜਕਾ ਜਦੋਂ ਬੋਲਦਾ ਸੀ ਇੰਜ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮੂੰਹੋਂ ਫੁੱਲ ਕਿਰਦੇ ਹੋਣ। ਉਹ ਮੇਰੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਬਲਿਹਾਰੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ । ਇਕ ਅਜਨਬੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਮਾਣ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ। ਉਹ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਆਨੰਦ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ।ਸ਼ਾਇਦ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲੀਏ, ਪਰ ਅਮਿੱਟ ਛਾਪ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਆਪਣੀ ਪੈੜ ਬਣਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ।

ਸਦਾ ਮਿੱਠਾ ਬੋਲੋ !ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਘਰ ਬਣਾ ਲਈਏ। ਇਹ ਜਿੰਦਗੀ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ ।ਇਸ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜਿਉਣ ਲਈ ਸਰਲ ਤੇ ਵਧੀਆ ਰਿਸ਼ਤੇ ਸਿਰਜੀਏ ।
ਜਗਰੂਪ ਕੌਰ ਖ਼ਾਲਸਾ

ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 144 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਹੈ।