ਅਮਰ ਕੌਰ ਅਾਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਪੁੱਤਰ ਵਿਅਾਹ ਕੇ ਸੁਰਖ਼ਰੂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ੳੁਹ ਹਰ ਵੇਲ਼ੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਖ਼ੀਵੀ ਹੋਈ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ । ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਦੋ ੳੁਹਦੀ ਛੋਟੀ ਨੂੰਹ ਅਾਪਣੀ ਇਕਲੌਤੀ ਧੀ ਦੀ ਲੋਹੜੀ ਮਨਾਉਣ ਬਾਰੇ ਸਲਾਹ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਅਮਰੋ ਨੇ ਵਿਚੋਂ ਟੋਕ ਕੇ ਕਿਹਾ ," ਧੀਏ , ਸੁੱਖ ਨਾਲ਼ ਗਾਹਾਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਮੈਨੂੰ ਪੋਤਾ ਹੀ ਦੇ ਦੂ , ੳੁਦੋਂ ਹੀ ਸਾਰੀਅਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾ ਲਵਾਂਗੇ, ਹੁਣ ਕਾਹਤੋ ਖ਼ਰਚ ਕਰਨਾ ਖਾਮਖ਼ਾਹ । "
ਸੱਸ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਤੋ ਖਿਝ ਕੇ ੳੁਸ ਨੇ ਅਾਪਣਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤਾ, " ਪਰ ਮਾਂ ਜੀ , ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਬੱਚਾ ਰੱਖਣਾ ਬੱਸ , ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਧੀ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਅੈ , ਮੇਰੀ ਜੇਠਾਣੀ ਦੇ ਵੀ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਜਵਾਕ ਹੀ ਐ, ੳੁਹਨੂੰ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਦੂਜਾ ਬੱਚਾ ਜੰਮਣ ਨੂੰ।"
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਅਮਰੋ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਘੂਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ ,
" ਜੇ ੳੁਹਦੇ ਕੁੜੀ ਹੁੰਦੀ ਫਿਰ ਤਾਂ ੳੁਹ ਵੀ ਹੋਰ ਜਵਾਕ ਜੰਮਦੀ , ਜਦੋਂ ਰੱਬ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੁੰਡਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ , ਹੁਣ ੳੁਹਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਅੈ ਹੋਰ ਜਵਾਕ ਜੰਮਣ ਦੀ ।"
No comments:
Post a Comment
ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਥਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹੇਗੀ