ਪਲਕ ਝਲਕ ਦਾ ਮੇਲਾ

ਅੱਜ ਤਾਂ ਨਿੱਕੀ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜਾਗ ਗਈ ਸੀ।  ਅੱਖਾਂ ਮਲਦੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, " ਛੇਤੀ ਬਾਹਰ ਚੱਲੋ ........ਮੈਂ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇਖਣੀ ਏ ........ਫੇਰ ਧੁੱਪ 'ਚ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣੀ ਨੀ। "
           ਦੂਜੇ ਹੀ ਪਲ ਅਸੀਂ ਘਰ ਦੀ ਬਗੀਚੀ ਵਿੱਚ ਸਾਂ। ਘਾਹ 'ਤੇ ਪਈ ਸ਼ਬਨਮ ਦੀ ਕੂਲੀ -ਕੂਲੀ ਚਾਦਰ 'ਤੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਚਹਿਲ ਕਦਮੀ ਕਰਨਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਖਦ ਅਨੁਭਵ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਉਂਗਲ ਫੜੀ ਉਹ ਨਿੱਕੇ -ਨਿੱਕੇ ਸੁਆਲ ਕਰਦੀ ਗਈ ਤੇ ਮੈਂ ਹੁੰਗਾਰਾ ਭਰਦੀ ਜਾਵਾਂ ......." ਕਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਹੈ ਸ਼ਬਨਮ ਘਾਹ 'ਤੇ ਬਿਖਰੀ .......ਇਸ ਦੀ ਹੋਂਦ ਬੱਸ ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਹੁਣੀ ਹੈ। ਇਹੀ ਛਿਣ ਇਸ ਨੂੰ ਜੀਣ ਜੋਗਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ। ਇਸ ਦੇ ਇਹ ਪਲ ਕਿਸੇ ਦੇ ਲੇਖੇ ਲੱਗ ਗਏ ਨੇ। " 
          ਸੁਖਦ -ਸੁਖਦ ਸਵੇਰ 'ਚ ਤ੍ਰੇਲ ਸੰਗ ਵਿਚਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਵਹਿਣ 'ਚ ਵਹਿ ਗਈ........" ਹੋਂਦ ਮੇਰੀ ਵੀ ਜੀਣ ਜੋਗੀ ਬਣ ਜਾਵੇ ਜੇ ਇੱਕ ਪਲ ਵੀ ਲੇਖੇ ਲੱਗ ਜਾਵੇ। ਕਾਸ਼ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਪਲ ਇੱਕ ਛਿਣ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਨਾਂ ਲੱਗ ਜਾਵੇ। ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਸ਼ਬਨਮ ਬਣ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਵਿਛ ਜਾਵਾਂ, ਐ ਕੁਦਰਤ, ਐ ਕਾਦਰ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪਲ ਹੀ ਐਸਾ ਦੇ ਦੇ। "
          ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਨਿੱਕੀ ਕਦੋਂ ਮੇਰੀ ਉਂਗਲ ਛੁੱਡਾ ਕੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਪਈ ਤ੍ਰੇਲ ਨੂੰ ਜਾ ਫੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ।  ਮੇਰੀ ਬਿਰਤੀ ਓਦੋਂ ਟੁੱਟੀ ਜਦੋਂ ਰੋਣਹਾਕੀ ਜਿਹੀ ਹੋਈ ਮੇਰੀ ਚੁੰਨੀ ਖਿੱਚਦਿਆਂ ਉਹ ਬੋਲੀ, "..........ਵੇਖੋ ਮਸਾਂ ਮੈਂ ਮੋਤੀ ਲੱਭੇ ਸਨ  ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਥੇ ਚਲੇ ਗਏ?" ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵਰਾਉਂਦਿਆਂ ਸਮਝਾਇਆ , " ਘਾਹ ਦੀਆਂ ਸੋਹਲ ਪੱਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨੁਹਾ ਕੇ , ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡਕ ਦੇ ਕੇ , ਮਹੌਲ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਗਵਾਰ ਕਰਕੇ ਇਹ ਮੋਤੀ ਕਿਤੇ ਗਵਾਚੇ ਨਹੀਂ ..... ਸਗੋਂ ਕੁਦਰਤ ਰਾਣੀ ਦੀ ਮਾਣਮੱਤੀ ਗੋਦ 'ਚ ਸੌਣ ਲਈ ਚਲੇ ਗਏ ਨੇ .....ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਗੋਦੀ 'ਚ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਏਂ। ਕੱਲ ਫਿਰ ਜਾਗਣਗੇ , ਜਿੰਦ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਪਾਉਣਗੇ, ਜੀਣ ਜੋਗਾ ਬਨਾਉਣਗੇ , ਕੁਦਰਤ ਸੰਗ ਮੇਲ ਕਰਾਉਣਗੇ। " " ਸੱਚੀ ......ਹਾਂ ......ਮੁੱਚੀ ......। "ਨਿੱਕੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਤਰਲ ਮੋਤੀ ਮੈਂ ਬੋਚ ਲਏ ਸਨ। 

ਰੁਮਕਦੀ 'ਵਾ 
ਕਤਰਾ ਸ਼ਬਨਮ 
ਚੁੱਗਦੀ ਮੋਤੀ। 

ਪ੍ਰੋ. ਦਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ 
ਦੌਧਰ -ਮੋਗਾ 
ਨੋਟ: ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 23 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਹੈ ।