ਫ਼ਰਕ ( ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ )

ਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਲ ਬੀਤ ਗਏ ਸਨ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਨਾਲ਼ ਸੀਰੀ ਰਲ਼ਦਿਅਾਂ । ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਕੇ ਭਾਰਾਵਾਂ ਵਾਲ਼ਾ ਪਿਅਾਰ ਪੈ ਗਿਅਾ ਸੀ । ੳੁਹ ਖੇਤ ਇੱਕੋ ਭਾਂਡੇ ਵਿੱਚ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਅਤੇ ਇੱਕਠੇ ਹੀ ਸੌ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਅਾਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਵੀ ਪੈਲ਼ੀ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਫਰੋਲਦਿਅਾਂ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ 

। 

ਇੱਕ ਦਿਨ ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਜਾਗਰ ਨੂੰ ਚਾਹ ਫੜਾੳੁਂਦਿਅਾਂ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ , " ਅਾਹ ਲੈ ਜਾਗਰਾ , ਚਾਹ ਪੀ ਲੈ , ਦੇਖ ਭਰਾਵਾ , ਭਾਵੇਂ ਚਾਰ ਪੈਸੇ ਵੱਧ ਲੈ ਲਵੀ ,ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜੱਟ ਦੇ ਸੀਰੀ ਨਹੀਂ ਰਲ਼ਣ ਦੇਣਾ ਕਦੇ ਵੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਚੰਦਰੀ ਮੌਤ ਵੀ ਅੱਡ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਅਾਪਣੀਅਾਂ ਇਹਨਾਂ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ। "

ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਜਾਗਰ ਦੀਅਾਂ ਅੱਖਾਂ ਛਲਕ ਪਈਅਾਂ ੳੁਹ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ,

" ਮੈਂ ਕਿਤੈ ਨਹੀਂ ਜਾਣੈ ਵੀਰ, ਅਾਪਣਾ ਇਹ ਖੇਤ ਛੱਡ ਕੇ , ਰੂਹ ਭਾਵੇਂ ਵੱਖ ਨਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਮੌਤ ਨੇ ਅਾਪਣੀ ਦੇਹ ਜਰੂਰ ਦੂਰ - ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਣੀ ਅੈ। "

" ੳੁਹ ਕਿਵੇਂ ? " ਦਰਸ਼ਨ ਨੇ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਿਆਂ ਪੁੱਛਿਅਾ । ਜਾਗਰ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ, " ਤੈਨੂੰ ਪਤੈ ਤਾਂ ਹੈ ਵੀਰ , ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਸਮਸ਼ਾਨ ਘਾਟ ਹੋਰ ਥਾਵੇਂ ਅੈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਹੋਰ ਥਾਂ। " ਮਾਸਟਰ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦਾਨਗੜ੍ਹ

94171-80205

ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 29 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਹੈ।