ਸੁਰਿੰਦਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਕੋਠੀ ਪਾ ਕੇ ਪੂਰੀ ਟੌਅਰ ਨਾਲ਼ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ । ੳੁਹ ਕਈ ਕੀਮਤੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਚਿੱਟੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾੳੁਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ । ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਕਿ ' ਜਿੰਦਗੀ ਜੀਣ ਦਾ ਤਾਂ ਮਜ਼ਾ ਈ ਹੁਣ ਆਇਆ ਅੈ , ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਅੈਂਵੀ ਮਰੂੰ-ਮਰੂੰ ਕਰੀਂ ਗਿਆ । '
ਇੱਕ ਰਾਤ ਸੁਰਿੰਦਰ ਅਾਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ,
" ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੌਂ ਜਾ ਭਾਪੇ ! ਕਾਹਤੋਂ ਅੱਧੀ- ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤਾਂਈ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਰਹਿੰਣੈ , ਤੇਰੀ ਵੀ ਨੀਂਦ ਪਤਾ ਨੀਂ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਖੰਭ ਲਾ ਗਈ ਅੈ "
ਜਦੋਂ ਬਾਪੂ ਨੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਦੇ ਬੇਬਾਕ ਬੋਲ ਸੁਣੇ ਤਾਂ ੳੁਹ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ,
" ਪੁੱਤਰਾ , ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸਾਹ ਘੁੱਟਦਾ ਐ ਏਸ ਘਰੇ , ਮੈਂਨੂੰ ਨੀਂ ਨੀਂਦ ਅਾੳੁਂਂਦੀ ਏਹੋ ਜਹੀ ਪੈਲ਼ੀ ਖਾਣੀ ਛੱਤ ਥੱਲੇ , ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਬੇਲੋੜੇ ਕਰਜ਼ੇ ਦਾ ਭਾਰ ਹੋਵੇ "
" ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੌਂ ਜਾ ਭਾਪੇ ! ਕਾਹਤੋਂ ਅੱਧੀ- ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤਾਂਈ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਰਹਿੰਣੈ , ਤੇਰੀ ਵੀ ਨੀਂਦ ਪਤਾ ਨੀਂ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਖੰਭ ਲਾ ਗਈ ਅੈ "
ਜਦੋਂ ਬਾਪੂ ਨੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਦੇ ਬੇਬਾਕ ਬੋਲ ਸੁਣੇ ਤਾਂ ੳੁਹ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ,
" ਪੁੱਤਰਾ , ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸਾਹ ਘੁੱਟਦਾ ਐ ਏਸ ਘਰੇ , ਮੈਂਨੂੰ ਨੀਂ ਨੀਂਦ ਅਾੳੁਂਂਦੀ ਏਹੋ ਜਹੀ ਪੈਲ਼ੀ ਖਾਣੀ ਛੱਤ ਥੱਲੇ , ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਬੇਲੋੜੇ ਕਰਜ਼ੇ ਦਾ ਭਾਰ ਹੋਵੇ "
ਮਾਸਟਰ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਦਾਨਗੜ੍ਹ
94171 80205
94171 80205
No comments:
Post a Comment
ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਥਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹੇਗੀ