ਬਾਬੁਲ ਮੇਰੇ ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਵਿਆਹ ਦਿੱਤਾ ਈ ਰਾਵੀ ਪਾਰ ,
ਨਾ ਕੋਈ ਆਵੇ ,ਨਾ ਕੋਈ ਜਾਵੇ
ਕਿੰਝ ਜਾਣੇਗਾ ਮੇਰਾ ਹਾਲ ।
ਸੂਹੇ ਸਾਲੂ ਲਪੇਟ ਕੇ ਮੈਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਘੁੰਡ ਸੀ ਲੰਮਾ ,
ਕਿਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਹੱਥ ਫੜਾਇਆ
ਚਿੜੀ ਨੂੰ ਕਿਸ ਨੇ ਲਿਆ ਉਧਾਲ ।
ਅੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਘੁੰਡ ਸੀ ਲੰਮਾ ,
ਕਿਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਹੱਥ ਫੜਾਇਆ
ਚਿੜੀ ਨੂੰ ਕਿਸ ਨੇ ਲਿਆ ਉਧਾਲ ।
ਚਿੜੀਆਂ ਤੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਆਵਣ
ਚੋਗਾ ਚੁਗ ਚੁਗ ਖੇਡ ਰਚਾਵਣ,
ਮੇਰਾ ਚੁਗਣਾ ਕਿਉਂ ਕੌੜਾ ਲੱਗਾ
ਮੋਹ ਮਮਤਾ ਹੀ ਬਣੀ ਸਵਾਲ ।
ਚੋਗਾ ਚੁਗ ਚੁਗ ਖੇਡ ਰਚਾਵਣ,
ਮੇਰਾ ਚੁਗਣਾ ਕਿਉਂ ਕੌੜਾ ਲੱਗਾ
ਮੋਹ ਮਮਤਾ ਹੀ ਬਣੀ ਸਵਾਲ ।
ਕੀ ਕਰੇਂਗਾ ਉਸ ਵਿਹੜੇ ਨੂੰ
ਜਿੱਥੇ ਖੇਡਦੀ ਮੈਂ ਨਾ ਦਿਸਾਂ ,
ਉੱਚੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ,ਚੁੱਪ ਦਾ ਡੇਰਾ
ਅੰਦਰ ਲਟਕਣ ਲੰਮੇ ਸਾਲ ।
ਜਿੱਥੇ ਖੇਡਦੀ ਮੈਂ ਨਾ ਦਿਸਾਂ ,
ਉੱਚੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ,ਚੁੱਪ ਦਾ ਡੇਰਾ
ਅੰਦਰ ਲਟਕਣ ਲੰਮੇ ਸਾਲ ।
ਦੂਰ ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਬਹਿ ਕੇ ਬਾਬੁਲ
ਯਾਦ ਕਰਾਂਗੀ ਵਿਹੜਾ ਤੇਰਾ ,
ਅਵਾਜ਼ ਮਾਰੀਂ , ਮੈਂ ਉਡ ਕੇ ਆਵਾਂ
ਕੁਝ ਦਿਨ ਜੀਵਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ।
ਯਾਦ ਕਰਾਂਗੀ ਵਿਹੜਾ ਤੇਰਾ ,
ਅਵਾਜ਼ ਮਾਰੀਂ , ਮੈਂ ਉਡ ਕੇ ਆਵਾਂ
ਕੁਝ ਦਿਨ ਜੀਵਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ।
ਇੱਕ ਜਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਲੱਖ ਜੁਦਾਈਆਂ
ਖੱਡੀ ਕੱਚੀਆਂ ਤੰਦਾਂ ਪਾਈਆਂ ,
ਉਮਰ ਭਰ ਨਾ ਕਿਸੇ ਹੰਢਾਈਆਂ
ਮਨ ਨੂੰ ਕਿਹੜੇ ਸੱਚ ਦੀ ਭਾਲ ।
ਖੱਡੀ ਕੱਚੀਆਂ ਤੰਦਾਂ ਪਾਈਆਂ ,
ਉਮਰ ਭਰ ਨਾ ਕਿਸੇ ਹੰਢਾਈਆਂ
ਮਨ ਨੂੰ ਕਿਹੜੇ ਸੱਚ ਦੀ ਭਾਲ ।
ਦਿਲਜੋਧ ਸਿੰਘ
ਬਾਬੁਲ ਬੇਟੀ ਦਾ ਹਾਲ ਜਾਨ ਕੇ ਵੀ ਕੁਝ ਨਹੀ ਕਰ ਸਕਤਾ ।ਉਹ ਤਾਂ ਜਨਮ ਤੌਂ ਹੀ ਬੇਟੀ ਨੁੰ ਪਰਾਆ ਧਨ ਸਮਝਦਾ ਰਹਾ ਹੈ । ਬਾਬੁਲ ਦੇ ਘਰ ਬੇਟੀ ਦੀ ਰਿਹਾਯਸ਼ ਆਦਿ ਯੁਗ ਤੌਂ ਹੀ ਨਹੀ ਕਬੂਲੀ ਗਈ । ਬੇਟੀ ਚਾਹੇ ਕਿਤਨਾ ਹੀ ਬਿਲਾਪ ਕਰੇ ।ਸਾਰ ਏਹ ਹੀ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਜਿਂਦਗੀ 'ਚ ਜੁਦਾਇਆਂ ਹੀ ਜੁਦਾਇਆਂ ਹਨ ।
ReplyDelete