ਅਮਰਜੋਤ ੳੁਚੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਦੂਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ । ਜਦ ਵੀ ੳੁਸਦੀ ਮਾਂ ੳੁਸਦੇ ਕੋਲ਼ ਮਿਲਣ ਵਾਸਤੇ ਕਾਲਜ ਅਾੳੁਂਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਤਾਂ ਅਮਰਜੋਤ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਕੇ ਹਰ ਵਾਰ ੳੁਸਨੂੰ ਟਾਲ ਦਿੰਦੀ ।ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਛੁੱਟੀਅਾਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ੳੁਹ ਅਾਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਾਪਸ ਅਾ ਗਈ ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ੳੁਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪੁੱਛਣ 'ਤੇ ੳੁਹ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ ,
" ਮਾਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੈਂਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਅਾੳੁਂਦੀ ਏ , ਤੈਨੂੰ ਕਾਲਜ ਬੁਲਾੳੁਣ ਵੇਲ਼ੇ, ਇੱਕ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਅਨਪੜ੍ਹ ਓ , ਨਾਲ਼ੇ ਅਾਪਾਂ ਦੇਸੀ ਪੇਂਡੂ ਅਾਂ । "
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮਾਂ ਦੀਅਾ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਟਪਕ ਪਏ ੳੁਹ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ , " ਧੀਏ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ,ਮੈਂ ੳੁਸ ਵੇਲ਼ੇ ਕਿਸੇ ਸ਼ਰਮ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ , ਜਦੋਂ ਲੋਕੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਕਿ ਜਵਾਨ ਕੁੜੀ ਸ਼ਹਿਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਾ ਛੱਡੀ ਐ , ਭੋਰਾ ਵੀ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਇਹਨੂੰ ।
No comments:
Post a Comment
ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਥਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹੇਗੀ