ਉਸ ਦੀ ਡੋਲੀ ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਦੀ ਜੂਹ ਟੱਪੀ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਭਟਕਣ ਟਿਕਾਉਣ ਲਈ ਉਸ ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਮੁੜ ਵੇਖਿਆ।ਸੂਹੇ ਵਕਤਾਂ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਇਸ ਗਰਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਲਈ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਐਥੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇੱਕ ਰੌਸ਼ਨ ਤੇ ਧੁਪਿਆਲਾ ਹਿੱਸਾ ਹੰਢਾਇਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਜੂਹ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਨਵੇਂ ਚਾਅ ਝੋਲ਼ੀ ਪਾਉਣ ਲਈ। ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੀ ਤਾਂ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕੋਈ ਰਾਤ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਘਰ ਬਿਤਾਈ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਉਸ ਨੇ ਅਪਨਾਉਣਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਔਖਾ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਰਹੀ। ਉਸ ਨੇ ਘਰ ਦੀ ਉਚੇਰੀ ਛੱਤ ਵੱਲ ਤੱਕਦਿਆਂ ਅਪਣੱਤ ਨਾਲ਼ ਆਪਣੇ ਹਾਣੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਰੋਮ -ਰੋਮ 'ਚ ਜਾਗਦੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਨੇ ਅੰਗੜਾਈ ਭਰੀ," ਮੁਸ਼ੱਕਤਾਂ ਤੇ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੀ ਸੋਬਤ ਸਾਡੇ ਅਗਲੇਰੇ ਜੀਵਨ 'ਚ ਨਿੱਘ ਤੇ ਅਰਾਮ ਭਰ ਦੇਵੇ।"
ਸਮੇਂ ਦੇ ਲੰਘਾਅ ਨਾਲ਼ ਉਹ ਹਰ ਅਣਜਾਣੀ ਤੰਦ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਨਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਬੋਚ -ਬੋਚ ਰੱਖਦੀ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਪੇਕਿਓਂ ਲਿਆਂਦੀ ਉਮੰਗਾਂ ਦੀ ਗੁੱਥਲੀ 'ਚੋਂ ਰੀਝਾਂ ਦੀਆਂ ਗੁੱਡੀਆਂ ਪਟੋਲਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਮਨ ਪ੍ਰਚਾਉਣ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ। ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਮਲਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ਼ ਮਧੋਲ਼ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ, "ਤੇਰੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੂਈਆਂ ਧਾਗਿਆਂ ਨੇ ਕੁਛ ਨੀ ਦੇਣਾ ਤੈਨੂੰ। ਘਰ ਸੰਭਾਲ਼ ਲਾ ਓਹੀ ਵਾਧੂ ਆ।" ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਭਰੀਆਂ ਆਪੇ ਨਾਲ਼ ਹੋਈਆਂ ਵਧੀਕੀਆਂ ਹੰਝੂ ਬਣ ਵਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਇੱਕ ਧੀ ਤੋਂ ਮਾਂ ਬਣਨ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਦੌਰਾਨ ਪਲ- ਪਲ ਮਰਨ ਦੇ ਹਾਉਕੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਉਹ ਸਿਵਿਆਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਨਿੱਕੀ ਉਮਰੇ ਸਮਝੇ ਔਰਤ ਹੋਣ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਉਹ ਬਦਲ ਦੇਣਾ ਲੋਚਦੀ ਸੀ। ਮਨ ਨੂੰ ਮਾਰੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਅੱਲੜ ਧੀ ਨਾਲ਼ ਫ਼ਰੋਲਦੀ ,"ਆਸਾਂ ਦੇ ਦੀਵੇ 'ਚ ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਤੇਲ ਪਾਉਂਦੀ ਉਸ ਦੀਵੇ ਦੇ ਧੂੰਏਂ 'ਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਾ ਗਵਾਈਂ। ਆਪਣੇ ਖ਼ਾਬਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਧੁਖਣ ਨਾ ਦੇਵੀਂ। ਤੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਗੁੱਡੀਆਂ ਪਟੋਲਿਆਂ ਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਰੱਖੀਂ।"
ਡਾ. ਹਰਦੀਪ ਕੌਰ ਸੰਧੂ
ਨੋਟ : ਇਹ ਪੋਸਟ ਹੁਣ ਤੱਕ 980 ਵਾਰ ਪੜ੍ਹੀ ਗਈ ਹੈ।
ReplyDeleteਬਾਬੁਲ ਮੇਰੀਆਂ ਗੁਡੀਆਂ
ਹਰ ਬੇਟੀ ਮਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬੜੇ ਗੋਹ ਨਾਲ ਦੇਖਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਮਾਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਸਰਾਲ ‘ਚ ਸਬ ਸਹਿਕੇ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਲ ਤਾਲ ਮੇਲ ਬਿਠਾਉਦੀਂ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਔਰ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਜਮਾਨਾ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਬ ਮਾਂ ਬੇਟੀ ਕੋ ਇਹੀ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹਤੀ ਹੈ ਵਹ ਹਰ ਇੱਛਾ ਹਰ ਚਾ ਪੂਰਾ ਕਰੇ।
ਮੇਰੀਆਂ ਗੁਡੀਆਂ ਯਹਾਂ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ ਬੇਟੀ ਦੀਆਂ ਇਛਾਵਾਂ ਦਾ।ਕਹਾਣੀ ਸਹੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ ਤਾਕਿ ਕੋਈ ਭੀ ਬੇਟੀ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਕੇ ਭੀ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਮਾਰਕੇ ਨ ਜੀਵੇ।