
ਬੱਸ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਮਾਪੇ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦੇ ਨੇ। ਬੜੇ ਲਾਡਾਂ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਦੇ ਨੇ। ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਧੀ ਵੱਡੀ ਹੋ ਕੇ ਵਧੀਆ ਪੜ ਲਿਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਮਾਂ -ਪਿਉ ਤੇ ਪੂਰੇ ਖਾਨਦਾਨ ਦਾ ਨਾਂ ਰੋਸ਼ਨ ਕਰੇਗੀ ਪਰ ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਗੱਲ ਜਦੋਂ ਲਾਡਾਂ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਪਾਲੀ ਉਹ ਧੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਤਕਲੀਫਾਂ ਸਹਿ ਸਹਿ ਪਾਲਿਆ ਹੋਵੇ ਤੇ ਜਿਸ 'ਤੇ ਉਹ ਰੱਬ ਵਰਗਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ਤੇ ਉਹੀ ਧੀ ਜਦੋਂ ਝੂਠੇ ਇਸ਼ਕ ਮੁਸ਼ਕ ਦੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਕੇ ਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰੀ ਹੋ ਕੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਵੇ ਜਾਂ ਹੋਰ ਨਸ਼ੇ ਵਰਗੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮੁਦੱਤਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਇੱਜ਼ਤ ਮਿੱਟੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਲੋਕ ਤਰਾਂ ਤਰਾਂ ਦੇ ਤਾਹਨੇ ਮਿਹਣੇ ਮਾਰਦੇ ਨੇ ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਜਰਨਾ ਬੜਾ ਹੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਤਾਹਨੇ ਮਿਹਣਿਆਂ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਧੀਆਂ ਜਨਮ ਲੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਾਰਦੇ ਨੇ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਕਿ ਲੋਕ ਘਰੇ ਬੇਰੀ ਦਾ ਰੁੱਖ ਲਾਉਣ ਤੇ ਧੀਆਂ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਨੇ।
ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਧੀਆਂ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਭਖਿਆ ਮਸਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ . ਬੇਰੀ ਤੇ ਧੀਆਂ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਲੇਖ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਛਿਪਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ . ਅੱਜ ਕੁਖ ਵਿਚ ਹੀ ਧੀ ਮਾਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਵਜਾ ਨਹੀਂ, ਵਜਾ ਬਹੁਤ ਡੂੰਗੀ ਹੈ .ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਦਾਜ ਦਹੇਜ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹੈ .ਦੂਜਾ ਮਸਲਾ, ਪੈਲੇਸਾਂ ਵਿਚ ਅੰਧ ਧੁੰਦ ਖਰਚ ਜੋ ਗਰੀਬ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ . ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਧੀ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਸੁਖੀ ਰਹਿ ਸਕੇਗੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ .ਫਿਰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਧੀ ਦੇ ਸੌਹਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰਖਣਾ ਤਾਕੀ ਧੀ ਵਸ ਸਕੇ .ਧੀ ਦੇ ਕੁੜੀਆਂ ਹੋਈ ਜਾਂ ਤਾਂ ਉਸ ਦੁਖ ਦਾ ਕੀ ਕਹਿਣਾ . ਸੌਹਰਿਆਂ ਵਲੋਂ ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਦੀ ਮੰਗ, ਧੀ ਨੂੰ ਜੀਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ . ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਤੁਸੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਧੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਕੇ ਧੀ ਗਲਤ ਰਸਤੇ ਤੇ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਵੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਇਹੋ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਉਹਨੂੰ ਜਮਦੀ ਨੂੰ ਕਿਓਂ ਨਾ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ .
ReplyDeleteਕੇਵਲ ਨਿਮਾਣਾ ਦਾ ਸਫ਼ਰਸਾਂਝ ਮੰਚ 'ਤੇ ਨਿੱਘ ਸੁਆਗਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
ReplyDeleteਬੜੇ ਹੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਸਾਂਝ ਪਾਈ ਹੈ। ਆਪ ਨੇ ਧੀਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਿਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਧੀਆਂ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਕੁਤਾਹੀ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਧੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਪੁੱਤ ਜਦੋਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਕਹੇ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਮਾਪੇ ਔਖ ਮਹਿਸੂਸਦੇ ਨੇ।