ਅਰਜਨ ਨੇ ਅਾਪਣੇ ਇਕਲੌਤੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਜਿੱਦ ਅੱਗੇ ਬੇਵਸ ਹੋ ਕੇ ਵੱਡੀ ਕੋਠੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ੳੁਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਵੱਡੇੇ ਟਰੈਕਟਰ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। 
ਉਹ ਡਾਢਾ ਚਿੰਤਤ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜਦੇ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਫੋਨ ਚੁੱਕ ਲਿਆ,"ਮੈਂ ਬਿਰਧ ਆਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।ਆਪ ਦਾ ਗੁਆਚੇ ਕੁੱਤੇ ਦਾ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ । ਆਪ ਦਾ ਕੁੱਤਾ ਲੱਭ ਗਿਆ ਹੈ।"
ਇਹ ਤਾਂ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ 
ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡ ਨਵੀਂ-ਨਵੀਂ ਲੱਗੀ ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਉਹ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਬੱਸ 'ਚ ਸਫ਼ਰ ਕਰਦੀ ਸੀ । ਅੱਜ ਬੱਸ 'ਚ ਕੋਈ ਬਹੁਤੀ ਭੀੜ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹ ਨੌਜੁਆਨ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਦੀ ਸੀਟ 'ਤੇ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਬਾਦ ਹੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੋਝੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਲੱਗੀਆਂ। ਉਹ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਕਈ ਵਰ੍ਹੇ ਪਿਛਾਂਹ ਪਰਤ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਅਜਿਹੀਆਂ ਭੱਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਤੋਂ ਤੰਗ ਹੋਈ ਉਹ ਰੋਂਦੀ -ਰੋਂਦੀ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ। ਮਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹੀ ਨੀਚ ਤੇ ਅਸੱਭਿਅਕ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਨੂੰ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਹੀ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਠ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਸੀ। 
ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸਦਾ ਖਿੜੇ ਰਹੀਏ !! ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲਈ ਅਜੇ ਬੱਸ ਦੀ ਸੀਟ ੳੁਪਰ ਬੈਠੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਨਾਲ਼ ਬੈਠਾ ਅੱਧਖੜ ੳੁਮਰ ਦਾ ਅਾਦਮੀ ਲੱਚਰ ਗਾਣੇ ਦੀ ਲੋਰ 'ਚ ਕੋਝੀਅਾਂ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਅਾ |ਕਾਲਜ ਦੀ ਇੱਕ ਮਹਿਲਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਆਪਣੇ ਲੈਕਚਰ ਸਮੇਂ ਗਰੈਜੂਏਟ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਦਿਆਂ ਬੋਲੀ,'ਬੱਚੀਓ,ਤੁਹਾਥੋਂ ਅੱਜ ਕੁਝ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਨਿੱਜ ਬਾਰੇ,ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਲਈ ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ।ਜੇ ਕਹੋ ਤਾਂ ਪੁੱਛ ਸਕਦੀ ਹਾਂ?'
ਉਸ ਦੇ ਪਲੇਠੀ ਧੀ ਹੋਈ ਸੀ। "ਭਾਈ ਜੇ ਏਸ ਵਾਰ ਦਾਤਾ ਕੋਈ ਚੰਗੀ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬੇਫ਼ਿਕਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ। ਆਵਦੇ ਘਰ ਰੰਗੀਂ ਵੱਸਦੀ।" ਜਵਾਈ ਕੋਲ਼ ਢਿੱਡ ਹੌਲਾ ਕਰਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਮੱਧਮ ਜਿਹੇ ਬੋਲ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨੀ ਪਏ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਸਮਾਰੋਹ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ |
ਇੱਕ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਅੱਖ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਸਿਰੜ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੈ।ਫ਼ੋਟੋ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਰਾਂ ਦੀ ਵਾਲ ਤੋਂ।
ਚਿੜੀ ਦੇ ਆਂਡਿਆਂ 'ਚੋਂ ਬੋਟ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਲ੍ਹਣੇ 'ਚ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਜਿਹਾ ਚਹਿਕਾ। ਸੀ ਪਰ ਗੁੰਮਸੁੰਮ ਆਲ੍ਹਣੇ 'ਚ ਸੁੰਨ ਦਾ ਪਸਾਰਾ ਸੀ। ਫਿਜ਼ਾ 'ਚ ਫ਼ੈਲੀ ਹਿਜਕੀ ਉਸ ਦੀ ਸੰਤਾਪੀ ਕੁੱਖ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਕੁੱਖ ਸੁੰਨੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅੱਧਖਿੜੀ ਕਲੀ ਨੂੰ ਖਿੜਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਬਰਨ ਮਸਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੰਛੀ ਸੁਹਜ ਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਕੁਹਜ ਦਰਮਿਆਨ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਵਿਰਲਾਪ ਦੀ ਤੰਦੀ 'ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਲਟਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਜੀਤੋ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਪੁੱਤ ਸਰਵਣ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਪੱਕਾ ਨਸ਼ੇੜੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ | ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਾਂ ਨੇ ਜਦੋਂ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ 'ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰ ਕੇ ਭੱਜ ਗਿਆ। 
ਜਦ ਸਾਡੀ ਸਭ ਦੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਹੈ 
ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਪਿੱਛੋਂ ਕੋਸੀ ਕੋਸੀ ਧੁੱਪ ਨਿਕਲੀ। ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਚਾਰ ਸਾਲਾ ਬੇਟੀ ਅੱਲਵੀਰਾ ਬਰਾਂਡੇ ਵਿੱਚ ਆ ਬੈਠੇ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਹਰਿਆਵਲ ਹੀ ਹਰਿਆਵਲ ਦਾ ਮਨ ਮੋਹਨਣਾ ਦ੍ਰਿਸ਼। ਨਾਲ ਲੱਗਦੀ ਪਹਾੜੀ ਤੇ ਗਾਵਾਂ ਘਾਹ ਚਰਨ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਅੱਲਵੀਰਾ ਨੇ ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਢਲਾਣ ਚੜ੍ਹਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ,'ਡੈਡੀ,ਇਹ ਗਾਈਆਂ ਉੱਤਰਦੀਆਂ- ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਡਿਗਦੀਆਂ ਵੀ ਨੇ ਕਿ ਨਹੀਂ?'
